Дбры вечар 

У мяне пачаўся адхадняк. 

Раней як было: кожны дзень нейкія важныя справы, усё трэба было паспець. Нават у стомленым стане бурлівая дзейнасць амаль не спынялася, арганізм уключаў нейкі аўтапілот, бо мозг адчайна пасылаў яму сігналы: трэба абавязкова зрабіць тое і тое! І ўсё рабілася, рабілася, рабілася...

І раптам - адпачынак!  Спачатку я яго не заўважыла, бо па інэрцыі займалася нейкімі важнымі справамі: збірала апошнія падарункі, прыбірала кватэру, ставіла ёлку... І сёння нарэшце прыйшоў той самы выхадны, калі можна нікуды не спяшацца і цэлы дзень рабіць тое, што хочацца. Толькі справа ў тым, што не хочацца ўжо нічога - ні выбрацца ў краму за новым таршэрам, ні купіць сабе падарунак на падараныя на ДН грошы, ні пачытаць добрую кніжку, бо ўвесь семестр глытала гэтыя добрыя кніжкі па тры штукі за тыдзень. 

...А хутка сесія... а я - ні ў зуб, як кажуць, нагой... нават не ведаю толкам калі якія экзамены і якія да іх пытанні... Ох, разбэсцяць мяне гэтыя выхадныя!