Нешта даўно мы нічога не чыталі анлайн:) Насамрэч не ведала, што вам прапанаваць: нейкіх неверагодных навінак, якія б мне захацелася чытаць самой, асабліва не было, а можа, й было, а я прапускала, бо надта занялася класікай... А зараз нагода з'явілася - і мне вельмі цікава, што скажа Вельвет:) 

Сама я, па праўдзе, не ведаю:) Кніжка, якую я хачу вам прапанаваць, настолькі эксперыментальная, што я са сваім традыцыйным настаўніцкім светаўспрыманнем не адразу разумею, ці гэта добра, ці гэта дрэнна. 

Па-першае, вось буктрэйлер. 

Няўнасць такога буктрэйлеру - ужо рэдкасць для нашай літаратуры. 

Па-другое, у гэтай кніжкі ёсць свой сайт, на якім знаходзяцца нейкія структурныя элементы апавядання, і на іх можна пераходзіць адразу з папяровых і электронных старонак кнігі. Таксама нешта я не ведаю, каб такія рэчы былі ў беларускай кніжнай прасторы. 

Па-трэцяе, яны і напісана неяк так, як, здаецца, зараз пішуць розныя Дэны Браўны: пакручасты сюжэт, і нічога, акрамя сюжэту, па трыста падзей на адной старонцы. Я такія кніжкі не вельмі люблю - мне трэба каб медленна, няспешна, з рознымі там апісаннямі і псіхалагізмамі, але ж сучаснасць здаецца, патрабуе іншых форм. 

Як бы тое не было, але  для беларускай літаратуры, даволі кансерватыўнай і традыцыйнай (зусім як я), "Таварыства кнігалюбаў" Андрэя Лазара - нечаканы і цікавы эксперымент.. 

Але ж я ніколі не магу вызначыцца з кніжкай, пакуль не пачую чытачоў. мне падаецца, чытацкі суд - самы справядлівы суд у свеце. Таму, дзяўчаты, на вас спадзяюся:)

Спаслыку на электронны варыянт дашлю жадаючым ў асабістыя паведамленні, папяровыя асобнікі (а! яшчэ ж гэтыя асобнікі! такім чынам выдадзеных кніжак я наогул не бачыла) можна набыць у кнігарнях, а каму трэба - магу і я даць пачытаць. Знайсці мяне можна ў аўторак у самым цэнтры горада у архіве за Свята-Духавым саборам у раёне абеда (з 12 да 15:00), тэлефон дам у асабістых паведамленнях, калі хто прыйдзе па кніжку). 

Абмяркоўваем кнігу Андрэя Лазара "Таварыства кнігалюбаў" праз два тыдні, 11 красавіка ўвечары тут, на Вельвеце:)))